Toen ik in 1987 in een verpleeghuis ging werken, was het rond koffietijd altijd spits. Of je nu moest of niet; rond die tijd stonden alle rolstoelers – soms wel 10 mensen – achter elkaar in een lange rij opgesteld voor de deur van de wc. De toiletronde was begonnen!
Een mengelmoes van een gênante en soms hilarische toestand. Als iedereen geweest was, werd je in de huiskamer gezet en bleef er één iemand achter. De rest van het personeel ging pauzeren. En neem van mij aan, pauze, was ook écht pauze. Koffie, bijpraten, toen meestal nog een sigaretje en regelmatig gebak. Nu ik er over nadenk; bezoekers, zorgvragers, familieleden…iedereen leek de pauze ook te respecteren en gunde je even rust….
Die toiletrondes van vroeger, die kennen we (gelukkig?) niet meer. Tenminste, ik kom ze niet meer tegen. Is meer maatwerk geworden. Je laat van je horen, als je hulp nodig hebt en naar de toilet moet. Maar die pauzes? Hoe zit het daar mee? Als je de onderzoeken hierover goed leest, blijkt dat zeker de kortere pauzes, vaak onderbroken worden. Nog snel even een telefoontje, iemand antwoorden. Vaak wordt dit versterkt, omdat je meestal op de werkplek blijft. De langere pauze lijkt beter te werken. Vaak ga je dan naar iets van een gemeenschappelijke ruimte waar je minder gestoord wordt…..
Werkdruk en pauze
Maar los van de vraag of je je pauze nu wel of niet geniet; de gevoelde werkdruk is in de loop van de jaren anders geworden. Je krijgt nauwelijks de tijd om even te ‘recupereren’. Weer even nieuwe energie op te doen. Het gaat maar door….zo niet fysiek, dan wel in je hoofd. Loslaten, afstand nemen. Hoe doe je dat?
Werk en privé
Je ziet ook bij veel werkgevers een dunne scheidslijn tussen werk en privé. Denk alleen maar eens aan de vele WhatsApp-groepen. Er is iemand ziek, staat nog een dienst open. Wie o wie… Er lijkt niet voor niets een wetsvoorstel te komen waarin geregeld moet gaan worden dat je gewoon ook recht hebt op vrij zijn als je niet aan het werk bent.
Andere signalen waaraan je kunt zien dat we minder goed tot rust komen tijdens en na het werk, valt bijvoorbeeld af te leiden uit de aandacht voor Mindfulness op het werk en daarbuiten. Mediteren, tot rust komen….veel mensen weten niet meer hoe ze dat moeten doen. Tot rust komen.
Kortom, we zijn zoekende. Maar duidelijk is dat iedereen er van overtuigd is dat je je rust heel hard nodig hebt. Dus……
Geschreven door Peter Dijkstra. Peter Dijkstra was een groot deel van zijn werkzame leven hoofd P&O in de non-profitsector en sinds 2004 directeur/senior Consultant bij een werving & selectiebureau (LEKZ)
Klik hier voor al onze andere blog’s geschreven door Peter Dijkstra!
