Vandaag kwam de loodgieter om een kraan te vervangen. De man was verbaasd dat ik hem bij binnenkomst een hand gaf. Was blij met zijn komst en vergat helemaal dat dit vandaag de dag niet zonder risico’s zou kunnen zijn. Hij had er duidelijk wél aan gedacht…..
Als ik de plaatjes op internet en in de krant zie, was het beter geweest om de man te verwelkomen met een mondkapje op. En daarnaast door onze ellebogen even tegen elkaar aan te houden. Of onze voeten.
Op zich vind ik dat een hele leuke variant om iemand welkom te heten. Virus of niet; moeten we vaker doen!
Beperken de risico’s zich tot het Corona-virus?
Door in de zorg te werken en/of als hulpverlener, maak je al kenbaar dat je maatsc
happelijk betrokken bent. Je wilt er zijn voor een ander.
Of je nu bij de Politie werkt, bij de Brandweer of in de zorg. Overal loop je risico’s. En juist bij de dienstverlenende beroepen, is dat meer dan gemiddeld. Of je nu doktersassistente bent en te maken krijgt met agressie. Of dat je als verpleegkundige of arts makkelijker een virus oploopt…..
Het valt wellicht nu iets meer op. Een Norovirus vonden we al redelijk normaal. Griep óók.
Maar nu ‘het’ Corona-virus volop aandacht krijgt, worden we zelfs zo voorzichtig dat we elkaar minder aanraken. Mondkapjes niet aan te slepen en werken we meer met onze ellebogen dan dat we voor mogelijk gehouden hadden….
En toch zijn er elke dag weer mensen, die dit met plezier doen. Risico’s lopen.
Dan ben je toch een kanjer. Dan verdien je het toch om als HELD neergezet te worden.
Geschreven door Peter Dijkstra. Peter was een groot deel van zijn werkzame leven hoofd P&O én als docent P&O verbonden aan een managementopleiding in de non-profitsector. Peter is sinds 2004 directeur/senior Consultant bij een werving & selectiebureau (Lekz).
